*det er ope landskap og familie og klokka er 16. ca 00*

Det er jo nå,

det er ein sommardag (nesten) i denne sommaren som ikkje ynskje å byrja,

Anna og eg er på øy,

det er ope landskap og familie og klokka er 16. ca 00

-og desse finingane står å tar i mot oss,

i mot oss som kjem til deira heim.

Velkomsten er mine søskenbarn!

Anna nyt å vera i vikjo her på øya.

Det opna landskapet, tilhøyre også huset. Inni.

Igjen opplever me,

å setja oss til eit bord,

dekka med varme og kjærleik.

Eg nyt,

dei høge lydane av høge stemmer,

gåbilar,

leker med lydar av traktor og alarmar

og latteren,

-dei fine lyden som kjem ut av eit menneske som opplever gleda,

som har det godt akkurat då i augnablinket,

dei små og store menneska,

min familie.

Fine Ingeborg er det yngste søskenbarnet eg har.

Ho er 4 månadar eldre enn mi Anna.

Igjenn kjenner eg meg heldig:

for kjærleiken!