.det er som alt treng kvile.

Denne stolen fekk litla jento som gåve, då ho kom her til oss.
Den var brukt av givaren sine døtre,
frå nabogarden.
Nå er den her hos oss,
Anna Margrete er svært glad i den.
Nå som kong vinter besøker oss i natta sine timar,
ligg denne skinnefellen i stolen.
-for all varme ull gir.

Også denne veka, satt eg litt aleine her.
Midt på dagen.
Det var godt også denne veka.
Kokebok og te.

Lufta er klar,
fjorden ligg stille.

Han driv også på med juletre,
eller jolatre som Jørund ville sagt.

.det er som alt treng kvile.

Og me lurar sjølvsagt på,
kven sine stover kjem dei til?
Kva songar kjem dei til å høyre?
Kva eventyr vil blir fortalt?

November

NovemberTre
 NovemberAnna

Lanternegange og skumringstimen.

1. Inviterar til lanternegange etter gamal europeisk tradisjon,
og grilling i hagen i
 skumringstime.
Skumringstime er skifte mellom dag og kveld,
nå i denne årstida er denne timen så syneleg.
Så syneleg med det blå lyset som brer seg om oss.
Og skiftninga skjer så syneleg for oss.
Lyset som er blått, blir meir blått
for så å bli mørkt.
Det blei ein vakker ettermiddag i duskregn i lag med fine små og store folk.
2. Desse fine små folka kan synge songar og lage lanterner.
3. Lanternen til Anno og eg er komen på bordet,
i korthaldaren i varme frå telysa er det bilete av ein heilt ny fjording.
Han varmar seg,
 i lag med oss.

Det er alltid stor stas når det kjem nye inn her i bygda,
for me er ikkje så mange, så kvar og ein er veldig kjær.

Kva gjer du desse novemberdagane?

Dette er vårt bad.

Dette er stmningar frå vårt bad.

Det er eit godt rom,

å vera i

Anna sine kjolar heng fram,
dei er så fine,
fargane, håpet og det skjøre
er så tilstades i dei

Eg prøver så godt eg kan å slå ring om barndomen,
verna om den.

Ingrid Marie heiter desse epla.

Ingrid Marie heiter desse epla,
det er ein av mine favorittar.
Vintereple.
Dei kan lagrast til jul og framleis ha den gode smaken i seg.
Også så fin farge.

Anna Margrete vel også fargar,
ho vel også fort pusen hennar Annabella.

Denne lunsjen var min,
og det var heilt stille i huset.
Det var ei veldig fin stund.


God laurdag gode lesar!
I dag er det opning på lappeteppeprosjektet,
heile 8 flotte fargerike lappeteppe er blitt til i dette prosjektet.
I dag er dei å oppleve på Hardanger folkemuseum frå kl 1430 i kafeen,
men også i museet si opningstid ut året.

Velkommen er du,
sjølvsagt!

Med denne veldig fine jenta ynskje eg deg ein god torsdagskveld,
snart fredag
 og
god helg!

November.

"Året har 16 måneder: November
december, januar, februar, marts, april
maj, juni, juli, august, september
oktober, november, november, november, november.”

Henrik Nordbrandt

Eple gjer godt.

Her på garden har me stor tru på at eple er godt for oss alle.

-ete eple, fyre i ovnen, tenne lys.
Tenne lys,
som skinn for andre og seg sjølv.
Nå når som sola kjem sjeldnare fram.
-det er noko i det som gir og blir tydeleg for meg.
At mørket vekker,
for tid.

Likar du mørket?

.

Dette er ein ny Hjarteknusar!

Hei!
Dette er ein ny Hjarteknusar!
Han bur i fjordlandskap,
og han har ei veldig fin mamma.
Det er mi vennina Lene som er den fina mammo.

Simon helsar deg med å forme hendene som eit hjarta!
Typisk ultra fint,
frå ein hjarteknusar.



Det er søndag,
og Anna Margrete mi starta den med ein setning på heile fem ord:
"far likar biola veldig godt!"
-
då svara mammo, altså eg ho tilbake:
"mamma likar Anno veldig godt!

Er det noko du ynskjer at eg skriv, eller synar deg?
her inne på bloggen.
Håpar eg høyre frå deg.

Me bur på ein fruktgard.

Me bur på ein fruktgard.
Min sambuar er fruktdyrkar.
Her veks det plommer og eple,
i bratte bakker.

Krava til eple,
epla som når ut til forbrukaren
veks seg høgare og høgare år for år,
veks til mål,
som eg meinar er utanfor det som tilhøyre naturlege prosessar.
Også frukta skal inn i kampen mot det feilfrie.
Kva er eit perfekt eple?
Det er iallefall sånn, at frå garden her er det berre det eple som når visse mål,
ei viss vekt,
med nok farge og utan ein flekk som blir
sendt ut
og
inn i butikkane.

Mykje av dei fine gode epla som blir att,
pressar me saft av.
Og det er den beste safta me veit om.

Me frys store mengde saft ned, for så å ta den oppatt
til frukost, til fest
gjennom vinteren og mørket.
Dette mørket som eg likar så godt.

Eple som er råtne blir sortert ut, det vil jo sjølvsagt gi smak på safta.
Det andre brune, er det som er att av eplet,
etter det har vore igjennom pressa vår.
Det er tørt, nesten som våt sagmugg.

Inne i strieposane ligg opphakka eple,
og her blir lag på lag
med eple pressa ut.
Til vidunderlig saft!

Familie.

Familie.
-som ein kjem inn i, eller til
-som ein veks ut i frå eller vekk i frå
eller inn til -på ny

Etter at eg sjølv blei mamma,
mor,
etter at han og eg blei ein gjeng på tre,
i lag med ho
-Anna Margrete vår.
Har familien blitt viktigare,
sterkare,
og kanskje
tydlegare.

At det rommet som er i det,
kan opplevast som romsleg,
og med ein stryke av
fellesskap.

Men det treng ikkje opplevast sånn.

Kva tenkjer du om familie?

å vera i det som er

å vera i det som er

Lappefellesskapet.

Lappefellesskapet er framleis aktivt.
Og eg trives svært godt i dette skapande fellesskapet.
Dette teppet er eit nytt prosjekt mellom Linn og eg,
det er ein ny liten fjording som er den utvalgte.

Folk herifrå,
folk som veks opp og utifrå dette landskapet
blir ofte omtalt som fjording.
-eg tenkjer at det seier kor viktig fjorden er her.
For menneska,
for fruktdyrkinga.

Sjølv kjem eg frå ein anna fjord,
det er sterkt å tenkje på korleis isen har sprengt seg fram i landskapet her.

Bur du i fjord?

100% menneske.

Stundom er det noko som må bli til, som må få sin plass.
Sjølv om det kjennes som om det ikkje har fått sitt språk,
at språket til det som burde ta sin plass enda ikkje er blitt forma.
Er det fyrst når det blir uttrykt på ein eller anna måte,
at det er.
Her.

Det er iallefall sånn, at det finnes venskap som gir rom.
Venskap som er så store at dei har kraft til å utvide.
Venskap som opnar opp,
 istaden for å stenge att.
Og i denne styrken er det er plass  til orda,
dei orda som nesten blir kasta ut av ein,
på grunn av fysisk smerte som kjem av andre sine
ord.
At desse orda får ein tungde,
at denne samtalen får leve.
At det er rom,
for orda
og
den heile andre.

Med dette så heiar eg
på det modige menneske!
Som tar sats og går inn i møtet
med den heile andre.
100% menneske.