Det oppleves som eit lite eventyr for oss. Ei reisa.

Det er nesten som om tanken, "ja sjølvsagt" kjem til meg.
-når dette tok i mot oss i Agatunet på søndag.
I dåp til vår Alfred.
For det er i møtet med uterommet,
 og med det vidunderlige nye liv
-at eg tenkje at det er noko som er større.
Noko som er ubegripeleg.
Noko som er i det gode.

Og ei av mine finaste  las ut,
til oss.

Frå dette,
dette vakker,
kom vatnet som forsiktig rørte ved vår son,

Syriner.

Også bror,
min.

og barnesong og blåseinstrumenter og fjelltoppar med snø og hus i klynger

Og son,
min.
Som kvilar seg i korg,
i skuggen av gullregn og historiske hus.

Born av Sørfjorden.
I lukka.

Krinsar rundt og om,
det nye liv.
Våre finaste.

Også kom besto mi.
Ho er meg så kjær,
me sov ved sida av kvarandre.
-i sengkler med syriner på.
I midten den nyaste,
Alfred.

Også Utne Hotel,
pynta til fest.
Sjølvsagt med fotografi.

Bordkort = bilde av kvar gjest.

Det oppleves som eit lite eventyr for oss.
Ei reisa.

Heima etterpå opna med champangen,
fekk ei fin på besøk.
Satt på trappa i mainatta drakk bobler og synes sjølv at me hadde fått noko heilt spesielt med oss.